Rodzaje rekinów

Długoszpar, czyli rekin olbrzymi, jest spotykany w wodach północnego Atlantyku. Chociaż jest jednym z największych rekinów, osiąga długość czternastu metrów i masę czterech ton,jest zupeł­nie niegrożny. Jest rybą pelagiczną (otwartego oceanu) i pływa z szeroko otwartą paszczą, chwy­tając w ten sposób plankton. Grupy tych ryb, liczące od pięćdziesięciu do stu osobników, moż­na czasami zobaczyć blisko powierzchni wody. Większość rekinów tonie, gdy przestanie pływać, ale długoszpar ma wielką, zawierającą duże ilości oleju wątrobę. Tłuszcz, którego gęstość jest mniejsza niż gęstość wody ułatwia zwierzęciu utrzymanie się w toni.

Długoszpar, czyli rekin olbrzymi (Ceto­rhinus maximus) , przypomina w ogól­nych zarysach żarłacze, jednak jego ciało ma kształt wrzeciona, płetwy piersiowe, grzbietowa i ogonowa są bardzo dobrze rozwinięte, a ostatnia z nich ma kształt półksiężyca. Cechami wyróżniającymi długoszpara są: nadzwyczajny rozrost pięciu par szczelin skrzelowych, zajmu­jących całą szerokość boków w części zagłowowej; zredukowanie zębów do małych, tępo zakończonych fragmenci­ków kostnych, do połowy wrośniętych w dziąsła; wreszcie olbrzymie rozmiar zwierzęcia, które osiąga zwykle 12-14m długości. Ze względu na wielkość i zwyczaj pływania tuż pod powierzchnią wody, bywa często mylony z waleniami.  Nawet po wyciągnięciu go z wody na ląd wiele osób nie chce uwierzyć w istnienie tak wielkiego rekina.

Żarłacz biały, nazywany też ludojadem, wystę­puje we wszystkich ciepłych morzach. Ma biała­wy brzuch i szary, a nawet czarny grzbiet. Jest przedstawicielem rodziny lamnowatych. Długość jego ciała dochodzi zwykle do 5-6 metrów, ale spotyka się też osobniki dwunastometrowe o ma­sie trzech ton. Ludojady często polują przy po­wierzchni wody, jednak poławiano je także na głębokości tysiąca metrów, co jak na rekina jest nie zwykłym osiągnięciem. Obok ryb, które są prawdopodobnie ich głównym pokarmem, żarła­cze białe polują na żółwie morskie, delfiny, foki i małe walenie. Są bardzo niebezpieczne dla czło­wieka, to właśnie ich obawiają się amatorzy mor­skich kąpieli w Australii.

Żarłacz Carcharodon rondeleti, typo­wy przedstawiciel rekinokształtnych, jest najstraszliwszym ze wszystkich znanych ryb drapieżnych, ze względu na wielką krwiożerczość i olbrzymie wymiary (do 10 m długości). Wyglą­dem przypomina ostronosy, toteż nie widzimy potrzeby zamieszczania do­kładniejszego opisu. Dodajmy tylko, że jego zęby mają kształt trójkąta, są wąs­kie i mają drobno ząbkowane krawędzie, co pozwala zwierzęciu ciąć pokarm ni­czym piłą.

Ten olbrzymi żarłacz zamieszkuje morza strefy ciepłej i umiarkowanej. Najczęściej można go spotkać na otwar­tym morzu, chociaż czasami zdarza mu się podpłynąć do brzegu. Podstawą jego pożywienia są różne zwierzęta morskie i wszelkie istoty żywe, które przypad­kowo znajdą się w wodzie: odpoczywają­ce na fali ptaki czy kąpiące się ssaki.

Rekin młot

Głowa tej ryby ma charakterystyczny "młotowaty" kształt; po każdej stronie szerokiej głowy znajduje się jedno oko i jeden otwór nosowy. Takie  rozstawienie narządów wzroku i węchu usprawnia orientację przestrzenną zwierzęcia. Rekina młota (Sphyrna zygaena) można by z powodzeniem zaliczyć do tej samej rodziny, co żarłacza błękitnego czy rekiny z rodzaju Carcharias, gdyby nie jego głowa, pozwalająca na natychmiastowe, rozpoznanie tego gatunku. Okolica głowowa rozrosła się na boki w taki sposób że utworzyła poprzeczny klin przypominający obuch młotka. Oczy ryby umieszczone na końcach owych wypustek, w ich części przedniej. Ryba młot osiąga długość ciała do 4 m. Jej mięso jest jadalne. Występuje u południowych wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego, a tak­że w okolicach Maroka i Afryki Zachodniej.

Rekin ostronosy

Ta potężna ryba o opływowej i spiczasto zakończonej głowie to agresywny myśliwy i świetny Poluje najczęściej na ryby bytujące tuż pod lustrem wody, jak tuńczyki i makrele. Samica rodzi żywe które wcześniej rozwijają się w jej ciele.

Ostronos atlantycki (Isurus oxyrinchus), będący gatunkiem wzorcowym rodziny larnno­watych, jest jedną z ryb w pełni odpowiadających wyobrażeniom o rekinach: jest to zwierzę ogromnych rozmiarów, o budzącym grozę grozę uzębieniu. Kształtem ciała ostronos przypomina wrzeciono lub torpedę, pysk jest ostro zakończony, płetwa ogonowa ma wąską podstawę. Pierwsza płetwa grzbietowa, podobnie jak płetwy piersiowe i brzuszne, jest mocno budowana. Otwory skrzelowe są również sporych rozmiarów, by móc prze­puścić ogromne ilości wody przepompowywanej przez komory skrzelowe, za­pewniającej temu aktywnemu zwierze­ciu niezbędną mu ilość tlenu. Z każdej strony podstawy ogona znajduje się podstawy ogona mocny wyrostek ułożony w poziomie. Mi­mo że skórę porastają zęby skórne, sprawia ona wrażenie gładkiej, a to dzięki niewielkim rozmiarom otworów. Redukuje to do minimum wody.

 

Rekin tygrysi (plamisty) -  (Scylior­hinus stellaris), znacznie większy od po­przednio omawianego i mający większe cętki, a także występujący na większych głębokościach Pristiurus melanostomus. Ale największym skupiskiem rekinów należących do tej grupy są wody mórz tropikalnych; spotykane tam gatunki są znacznie większe. Typowym przykła­dem jest spotykany u wybrzeży Indii i Japonii Stegostoma tigrinum, nazywa­ny, z powodu deseniu na skórze, tyg­rysem morskim.

Rekina wielorybiego można spotkać w większo­ści ciepłych mórz z wyjątkiem Morza Śródziem­nego. Ta gigantyczna, niegroźna ryba może do­chodzić do osiemnastu metrów długości. Rekin wielorybi żywi się planktonem, a jego aparat skrzełowy jest uformowany na kształt sieci, która jest fiłtrem odcedzającym plankton.

Rekin wielorybi (Rhincodon typus) - ryba morska, jedyny gatunek z rodziny Rhincodontidae, największy przedstawiciel rekinów, o specyficznym ubarwieniu. Jest też największa znaną rybą. Według oficjalnych pomiarów osobniki tego gatunku dochodzą do 12 m, i wagi 11 ton (słyszano o osobnikach 20 metrowej długości ważących 70 ton). Pomimo imponujących rozmiarów i groźnie brzmiącej nazwy jest rybą łagodną i nie stanowi zagrożenia dla człowieka. Jest jednym z trzech znanych rekinów żywiących się planktonem. Pozostałe dwa to długoszpar i Megachasma pelagios. Rekin wielorybi potrafi dożyć ponad 100 lat.

Jest gatunkiem jajożyworodnym. Występuje w wodach tropikalnych i subtropikalnych.